... συνέχεια απ΄το προηγούμενο.'Οποιος θέλει, αλλάζει όποιο ουσιαστικό θέλει (π.χ. ''βαρκάρης'') με άλλο της αρεσκείας του.
''Για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο τα μέτρα λιτότητας, που ήδη έγιναν «νόμος του κράτους», ούτε σοκ προκάλεσαν ούτε καν έκπληξη. Ήταν αναμενόμενα και αναπόφευκτα. Είχαν προαναγγελθεί !
Εκτός και αν κάποιος δεν κατάλαβε τι σηματοδοτούσε η πανηγυρική και μοναδική, εξ όσων θυμάμαι, στα μεταπολιτευτικά χρονικά σύσκεψη όλων ανεξαιρέτως των αρχηγών των κοινοβουλευτικών κομμάτων με θέμα την (οικονομική) διαφθορά. Εκείνοι δηλαδή που ο ένας κατηγορεί τον σχηματισμό του άλλου για διαφθορά κουβέντιασαν για το πώς θα μας σώσουν από τη διαφθορά.
Εκτός και δεν κατάλαβε κάποιος τι εννοούσε ο (εκλεγμένος, δεν λέω) βαρκάρης, όταν έλεγε ότι η (οικονομική) διαφθορά είναι η αιτία της κρίσης. Όταν έλεγε πως ούτε λίγο ούτε πολύ οι γιατροί του Κολωνακίου και οι υδραυλικοί που δεν κόβουν αποδείξεις ευθύνονται για την οικονομική κρίση!
Εκτός κι αν δεν κατάλαβε τι εννοούσε ο επίδοξος βαρκάρης όταν έλεγε πως «τα μισά οικονομικά είναι ψυχολογία».
Εκτός κι αν έπεσε στη λούμπα του κυνηγητού των αποδείξεων που δήθεν θα εξοστρακίσει τη φοροδιαφυγή, οπότε πάνω που άρχισε να καρφώνει (ή να ικανοποιείται με το κάρφωμα) τον μαγαζάτορα για τη λειψή απόδειξη, του ήρθε κατάστηθα το δικό του κάρφωμα με κάτι καρφιά (μέτρα λιτότητας) να …
Οπότε, δεν κατάλαβε ότι η οικονομική κρίση είναι αποτέλεσμα της κρίσης του συγκεκριμένου πολιτικού συστήματος, του συγκεκριμένου μοντέλου πολιτικής διακυβέρνησης και ΟΛΩΝ των συνιστωσών του, που με νύχια και δόντια αγωνίζονται για την σωτηρία του, για τη δική τους δηλαδή σωτηρία. Τα περί σωτηρίας της πατρίδας μου μοιάζουν φανφάρες για κατανάλωση από το πόπολο, γιατί αδυνατώ να κατανοήσω πώς μπορεί να σωθεί η πατρίδα μέσω της οικονομικής εξαθλίωσης, της γενικευμένης ανασφάλειας και της βάναυσης προσβολής του πατριωτικού (και όχι μόνο) αισθήματος των πολιτών της.
Αν πάλι κάποιος αρνείται να δει από τους παραπάνω συλλογισμούς πως η σημερινή κατάσταση (μέτρα λιτότητας) ήταν αναμενόμενη και αναπόφευκτη, αν αρνείται να δει πως και τα επόμενα μέτρα (που ήδη είναι γραμμένα και έρχονται) θα γίνουν και πάλι ένας ακόμη «νόμος του κράτους», ας προσπαθήσει να εξηγήσει τα δυο παρακάτω περιστατικά, για να δει αν μπορεί να καταλήξει κάπου αλλού.
Προχτές 3 Μάρτη, που ανακοινώθηκαν τα μέτρα λιτότητας, όπως ήταν φυσικό, όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης – εν προκειμένω τα ηλεκτρονικά – ασχολήθηκαν στα κεντρικά τους δελτία σχεδόν αποκλειστικά με αυτό το θέμα. Στο κανάλι που το βραδινό του δελτίο ειδήσεων διατηρεί την πρώτη θέση (σύμφωνα με τις μετρήσεις που δημοσιεύονται) συνεντευξιάζεται ό προσωρινός βοηθός βαρκάρη επί των οικονομικών. Σε δημοσιογραφική ερώτηση, γιατί τα μέτρα αυτά δεν πάρθηκαν πριν από 3- 4 μήνες, η απάντησή του ήταν «μα αν τα παίρναμε τότε, η κοινωνία θα αντιδρούσε». Αυτή τη φορά δεν είπε ότι δεν ήξεραν, ότι αιφνιδιάστηκαν από αυτά που βρήκαν και άλλα τέτοια συνηθισμένα παραμύθια. Ομολόγησε με κυνικό τρόπο ότι έπρεπε να μεσολαβήσει χρόνος προετοιμασίας, ώστε να ετοιμαστεί η κοινή γνώμη! Το πώς έγινε αυτή η προετοιμασία, όσο ασθενή μνήμη και να έχει κανείς, μπορεί να ανακαλέσει τον σχετικό επικοινωνιακό βομβαρδισμό του τελευταίου τετραμήνου και μάλλον θα καταλάβει ότι τα μέτρα αυτά (και όχι μόνο) είχαν αποφασιστεί τουλάχιστον πριν από τις τελευταίες κοινοβουλευτικές εκλογές, που το μόνο ουσιαστικό διακύβευμά τους ήταν ποιος θα αναγγείλει τα μαντάτα. Στο ίδιο δελτίο ειδήσεων, λίγο μετά, συνεντευξιάζεται αρχηγός αριστερού κόμματος, που, για να τεκμηριώσει την ανάγκη συμμετοχής σε επικείμενη απεργία, λέει επί λέξει : «καλύτερα οι εργαζόμενοι να χάσουν δύο μεροκάματα συμμετέχοντας στην απεργία παρά να χάσουν οριστικά τη δουλειά τους». Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ λέει στους εργαζόμενους ότι με δυο μέρες απεργίας δεν θα χάσουν τη δουλειά τους υπονοώντας, πιθανώς, ότι θα αναστραφεί η πορεία λιτότητας και άρα οι συνέπειές της (ακόμα και σε ποιητική επαναστατική άδεια να αποδώσεις αυτή τη ρήση, πάλι κοτσάνα θα φαίνεται). Αμέσως μετά, ίσως γιατί δεν μπορεί να κρυφτεί το DNA της συστημικής ενσωμάτωσης, έσπευσε να δηλώσει ότι «πρέπει να συμμετέχουν οι εργαζόμενοι στην απεργία, γιατί η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι έχει τη συγκατάθεσή τους στα μέτρα λιτότητας και πρέπει τουλάχιστον (ναι είπε «τουλάχιστον») να αποδειχτεί ότι οι εργαζόμενοι διαφωνούν». Δηλαδή «τουλάχιστον» να υπάρξει απόδειξη για το αυτονόητο, λες και θα μπορούσε κανένας να πανηγυρίζει, όταν του λένε ότι θα πάρει μικρότερο μισθό και θα πληρώσει παραπάνω φόρους.
Δεν νιώθω την ανάγκη να πω αυτό που συχνά που λένε πολλοί για να κρατήσουν ζωτικές (για τους ίδιους) ισορροπίες, ότι δηλαδή δεν είναι όλοι (οι πολιτικοί σχηματισμοί) ίδιοι. Σαν σταγόνες νερό από την ίδια βρύση μου φαίνονται που στάζουν στον ίδιο κουβά. Το ότι μέσα στους σχηματισμούς αυτούς υπάρχουν άνθρωποι με όραμα κοινωνικής δικαιοσύνης, που δεν μένει παρά όραμα, και άνθρωποι με γνήσια πρόθεση προσφοράς, που δεν μένει παρά πρόθεση, είναι δεδομένο διαχρονικό και στοιχείο απαραίτητο για την προς τα έξω ηθική νομιμοποίηση τών κοινοβουλευτικών πολιτικών σχηματισμών.
Ε, άμα οι σοσιαλ- κυβερνώντες δηλώνουν κυνικά (πάντως, με ύφος περίλυπο) ότι υιοθετούν αντιλαϊκά μέτρα για τη σωτηρία της πατρίδας και μάλιστα ότι προετοιμάζουν το έδαφος, για να μην υπάρχουν αντιδράσεις, και άμα η αριστερά είναι κολλημένη στο δόγμα «για την τιμή των όπλων», ποιος μπορεί να αμφιβάλλει ότι και τα επόμενα μέτρα θα γίνουν μέσα σε μια νύχτα «νόμος του κράτους»;''
Ο ..."προφήτης" ...''γράφει'' τα παραπάνω στις 6 ΜΑΡΤ. 2010!
Υ.Γ. Ρε φίλε, κάπου άκουσα (πρόσφατα, τώρα, δυο χρόνια μετά) κάτι ...για κάτι νέα μέτρα που θα ψηφιστούν, τάχα μου, σήμερα. Μπούρδες ε;
Συνεχίζεται...
(to be continued)
